Opis
Memoarska proza Refika Ličine nastavak je piščevog otkrivanja novih i neistraženih tematskih područja i, u cjelokupnoj tematskoj liniji njegove književnosti, predstavlja jednako i kontinuitet i diskontinuitet. Kontinuitet u višesmjernoj analizi jednog istog, hronotipski, tj. prostorno-historijski definiranog ambijenta, diskontinuitet u predmetu fabularnog fokusiranja i ugla viđenja stvari. Ovog puta, uočljiv je, dakle, interes za simboličke zahvate koji u jednoj drukčijoj dimenziji oslikavaju čovjeka u vremenu i prostoru. Sada se preplicu i stapaju zavičajni pejzaži sa pejzažima Skandinavije, a dominira simbolika vremena u čovjeku i beznačajnost čovjeka u vremenu.
